ما برخواهیم خاست…

تو باید جاویدان بمانی! هرقدر نفس هایت را به شماره بیندازند و هرقدر که سخت باشد. اصلاً تو کافی است زنده باشی، تا آنها نباشند؛ کافی است نامت بر تارک نقشه جهان خوش بدرخشد تا در کنارش، هیچ نام بیگانه‏ ای نماند!

تو باید باشی؛ هرچند زخم خورده، هرچند خسته، تا ظلم و ستم نباشد… تا هیچ ستاره شش ‏زاویه ‏ای نتواند با وجود درخشندگی و عالم افروزی خورشید حقیقت، نمایان گردد.

مبادا آرزوهای زیبایت را بادهای زهرآلودی که از غرب می‏وزند، آلوده کنند؛ فرزندانت را پیش از شیون بکشند، مردانت را پیش از خروش به گلوله ببندند و زنانت را در سپیده‏ دم بربایند. مطمئن هستم روزی سرگذشت چگونگی و تلخی اسارت و نحوه رهایی و آزادی تو بر زبان‏ ها جاری می‏ شود.

داستان آوارگانی که به دنبال خانه می‏ گشتند و می‏ خواستند ناجوانمردانه آوارگیِ‏شان را روی تو آوار کنند...

فردا همه می‏آییم، فردا روز پاسخ به انتظار مظلومانه توست. همسایه مظلومم! نیک می‌دانم در هاله ‏ای از امید و انتظار، به حضور و اعتراض یاران جهانی خود در این روز، دل بسته‌ای.

به میدان می ‏آییم، تا صفوف معترضان ظلم، پر رنگ‏تر شود. به میدان می ‏آییم تا باطل، بیداری اصحاب حقیقت را واضح‏تر به نظاره بنشیند.

همانگونه که ولی امر مسلمین فرمودند: ملت ما بیدار است؛ ملت ما متحد است؛ ملت ما مسایل جهانی را با علاقه و دلسوزی دنبال می‌کند؛ به مسائل دنیای اسلام می‌پردازد؛ درباره‌ آنها موضع می‌گیرد، که یک نمونه‌ از آن، همین راهپیمایی عظیم روز قدس است که در سرتاسر کشور در همه‌ شهرها، در بسیاری از روستاها مردم اجتماع می‌کنند، راه می‌افتند و شعار سر می‌دهند به نفع برادران مسلمانشان که هرگز آنها را نه دیده‌اند و نه از نزدیک می‌شناسند.

آری! قدس، ریشه در ظهور دارد؛ ریشه در آن ناقوس دادگری و عدل که به دستان منجی بشریت، به صدا درخواهد آمد.

همشهری من؛ فلسطین، امروز منتظر گام‏های بلند من و تو است تا با گام‏های استوار هرکداممان، قدس، این قبله اول مسلمین را یاری کنیم.

ما برخواهیم خاست، سحر نزدیک است…….

غزل مهرنژاد رئیس سازمان مردم نهاد آوای وحدت غزل