خداحافظ ای خیمه نشین عرفات
دلنوشته ای برای شهید والا مقام، حاج علیرضا شهربانوزاده.
فرشته‌ای امروز پرکشید و شتافت به دیدار یار..
چه نکو سعادتی داشت شهیدمان…!
مهمان یار شدن آن هم در چه روزی، عرفه! روزی که خداوند درهای بخشش و رحمتش را بر روی بندگان خود می‌گشاید.
آسمانی شدن که بال و پر نمی‌خواهد، آسمانی شدن دلی می‌خواهد به وسعت بیکران..
حاجی جان، در این روز پرفضیلت دعایمان کن، تا زمانه مان از وجود پربرکت خوبانی که بی دریغ از جان شیرین خود گذشتند تا با اقتدار و گذشتی حیرت انگیز، آرامش و امنیت را برای مردم کشورمان رقم بزنند، کم رنگ نشود.
حاجی جان، دعایمان کن که خدا بس به شما نزدیک است، بخواه تا نوجوانان و جوانان مان ادامه دهنده راه بزرگان و خالصانی چون شما و همرزمان شهیدتان همانند، شهید سید هبت الله فرج اللهی، شهید سید مصطفی حبیب پور و شهید سید رضا پورموسوی باشند، تا با تکیه بر راه و مشی شما بزرگان استوار بمانیم و دست دشمنان نااهل و قسم خورده را از خاک مرزوبوم مان قطع کنیم.
حاجی جان شما ما را با كربلای دوران آشنا ساختید، عاشقی را در جبهه یافتید و در آخر با یک تبسم دلنشین، شقایق شدید…
خوشا به حال شما که به عشق یار، عليه کفر شمشیر زدید و بهر ياری دين شتافتید…
خوشا به حال شما که با شوری حسينی شهادت را پسنديدید و از این دیار ناپایدار، با عزت رفتید و برای همیشه جاودانه شدید…
می‌دانم رفتن همیشه تلخ نیست. گاه، رفتنها از همان آغاز، مؤیّد رسیدنند.
ای شهید راه حق، همواره تو را سپاس …🌷
دلنوشته ای برای شهید والا مقام، حاج علیرضا شهربانوزاده.
